Metod jest oczywiście wiele, jednak najlepiej postawić na taką, która będzie najmniej inwazyjna, a przyniesie nam najlepsze efekty. Dziecko powinno wiedzieć, że nie może postępować w taki sposób, aby sprawiać innym przykrość czy po prostu zachowywać się źle, ale z drugiej strony musi wiedzieć, dlaczego pewnych rzeczy mu zabraniamy i skąd nasze uwagi związane z jego zachowaniem. Kiedy dziecko jest naprawdę niegrzeczne nieustannie i bez powodu, należy jak najczęściej zwracać mu na to uwagę, tłumacząc, dlaczego nie powinno w taki sposób postępować.
Na przykład: jeżeli dziecko przeklina, brzydko się wyraża, najpierw zastanówmy się, czy to aby od nas nie nauczyło się w taki sposób wysławiać. Musimy dziecku dawać dobry przykład swoim zachowaniem, a dopiero potem oczekiwać od niego, aby postępowało w taki sam sposób. Jeśli więc dziecko wyraża się nieładnie, a my wiemy, że to nie od nas przejęło takie brzydkie nawyki, tłumaczmy mu, że takie słowa mogą kogoś urazić, poza tym mówiąc w brzydki sposób, tylko zniechęca innych ludzi do przebywania z nim i przyjaźnienia się z nim.
Jeżeli ciągle bałagani, pokazujmy mu, w jaki sposób ma układać i segregować swoje rzeczy i co może dzięki temu osiągnąć. To znaczy: jeśli wszystko będzie ułożone ładnie, szybciej będzie wśród wszystkich rzeczy cokolwiek znaleźć i tak dalej. Najważniejsze jest tłumaczenie dziecku, dlaczego pewnych rzeczy mu zabraniamy, a pewne rzeczy nakazujemy. Musi wiedzieć, skąd nasze słowa i nasze zalecenia.
Dowiadujesz się, że Twoje dziecko jest w przedszkolu niegrzeczne: są z nim ciągłe problemy, bo na przykład bałagani, nie chce słuchać opiekunów, ubliża innym dzieciom, jest niesympatyczne i ciągle trzeba mu zwracać uwagę. I co wtedy? W jaki sposób rozmawiać z dzieckiem, aby nauczyć je właściwego postępowania i w jaki sposób wpłynąć na malucha, aby zaczął zachowywać się właściwie? Zawsze na początku zastanów się, czy aby złych nawyków i niewłaściwego zachowania nie nauczyło się w domu, od rodziców czy innych domowników. Jeżeli Ty ciągle mówisz podniesionym głosem a wszystko, czego chcesz i oczekujesz od innych, starasz się wymusić krzykiem, to dziecko będzie prawdopodobnie postępować tak samo, zwłaszcza jeśli zauważy, że to skuteczna metoda.
Dzieci są wspaniałymi obserwatorami i wiele potrafią nauczyć się od innych. I tych dobrych rzeczy i tych złych. Jeśli więc Ty robisz coś nie tak, postaraj się najpierw to zmienić w sobie, a dopiero potem nakazywać dziecku właściwe zachowanie. Tłumacz maluchowi, że nie wolno postępować w taki sposób, aby to ubliżało innym i przeszkadzało innym. Pokazuj to na przykładach: jeśli dziecko zabiera innym zabawki, a potem nie chce ich oddać, to ktoś może zrobić coś takiego jemu również. Powiedz: pomyśl sobie, gdyby kolega zabrał Ci ulubiony samochodzik czy lalkę, jak byś się wtedy czuł? Dziecku trzeba tłumaczyć wszystko na bardzo wyraźnych i jasnych przykładach, aby mogło je dobrze zrozumieć i przyjąć do wiadomości. Niech wie, że zawsze złe zachowanie ma swoje konsekwencje, których nie da się w żaden sposób ominąć czy uniknąć.
Twoje dziecko nie chce bawić się z innymi dziećmi, jest zamknięte i nie ma ochoty na kontakt z rówieśnikami? W jaki sposób przekonać je, że towarzystwo innych osób jest fajne i ciekawe? Przede wszystkim pokazuj dziecku wszystko, co chcesz mu przekazać i czego chcesz je nauczyć na przykładach. Aby wytłumaczyć dziecku, że towarzystwo rówieśników, kolegów i koleżanek, może być ciekawe i że warto bawić się z innymi dziećmi, wskaż przykład w domu. Dziecko na pewno często przychodzi do Ciebie, żeby spędzić z Tobą swój wolny czas. Lubi się chwalić tym, co zrobiło, na przykład pokazywać co narysowało.
Lubi kiedy ktoś poświęca mu swój czas i zwraca na nie uwagę. Powiedz dziecku, że z kolegami i koleżankami jest tak samo: oni także spędzą z nim czas i będą razem robić podobne rzeczy, jak robisz to Ty z nim. Jeżeli dziecko jest naprawdę zamknięte w sobie i bardzo mocno unika kontaktu z innymi osobami, nawet rówieśnikami, lepiej jednak wybrać się z nim na wizytę do psychologa, ponieważ złe nawyki z wczesnego dzieciństwa w dużym stopniu przekładają się na dorosłe życie. Dziś żyjemy w świecie, który zdominowany jest przez nowoczesne technologie, które umożliwiają komunikację z innymi za pomocą klawiatury czy innych wirtualnych narzędzi. Jeśli dziecko nie potrafi komunikować się z innymi normalnie, bezpośrednio, z czasem może zagłębić się w wirtualnych metodach kontaktów z otoczeniem tylko i wyłącznie i będzie mu później trudno się od tego uwolnić.
W jaki sposób wybrać ciekawe dodatkowe zajęcia dla przedszkolaka? Na jakie zajęcia można zapisać dziecko, albo jakie zajęcia zorganizować mu w domu? Przede wszystkim, jeżeli Twoje dziecko chodzi do przedszkola, to ma już zapewniony kontakt z rówieśnikami. Umie dzięki temu komunikować się z innymi, spędzać czas z innymi dziećmi, bawić się z nimi. Umie współżyć z innymi ludźmi, nie sprawia mu problemu komunikowanie się z nimi i porozumiewanie, zrozumienie wzajemne. Nie musisz więc koniecznie wysyłać dziecka na dodatkowe zajęcia w grupie, ponieważ równie dobrze możesz zorganizować mu różnego rodzaju zajęcia w domu. Poświęcanie dziecku swojego własnego czasu jest bardzo cenne, ponieważ przez to budujemy więź z naszym maluchem.
Jeśli rano dziecko jest w przedszkolu, a po południu wyślemy je jeszcze na zajęcia z angielskiego dla przedszkolaków czy inne podobne zajęcia, mniej czasu zostanie Wam na wspólne spędzanie chwil. Jeśli więc chcesz zapewnić dziecku zajęcia związane ze sportem, sztuką czy nauką, lepiej jest zorganizować je samodzielnie w domu. To Ty będziesz nauczycielką i przewodniczką swojego malucha w realizowaniu nowych zadań.
Na przykład ustalcie, że w poniedziałki razem uczycie się angielskiego, w środy razem malujecie, rysujecie, albo robicie inne związane z plastyką zajęcia, na przykład wyklejanki z kolorowego papieru, a w weekendy razem uprawiacie sport, na przykład jeździcie wspólnie na basen czy inne zajęcia, które przygotowane są dla mam z dziećmi. Dziecko ma szansę na rozwój, ale ma też szansę na spędzanie czasu z rodzicami.
Czym jest ADHD? Co to za choroba? ADHD, to choroba, która w ostatnich czasach znacznie poszerzyła pole swojego działania. Jest więcej osób, które cierpią na ADHD, dlatego bardzo ważne jest prawidłowe rozpoznanie tej choroby. Musimy wiedzieć, jak wygląda jej podstawowy przebieg oraz jakie mogą być ewentualne skutki, jeżeli choroba nie będzie leczona. Mówiąc językiem lekarzy, a więc merytorycznie, ADHD to choroba, która polega na zespole nadpobudliwości psychoruchowej.
Obejmuje ona nie tylko samą jednostkę chorobową, ale również pokrewne zdarzenia, na przykład zachowanie. W ramach ADHD, w ramach tego zespołu nadpobudliwości, jest wyznaczone coś takiego jak ADD, co oznacza zaburzenie skupiania uwagi, a także AADD, które z kolei jest nadpobudliwością psychoruchową. Na to ostatnie cierpią dorośli. Choroba, o której mówimy, jest stosunkowo częsta. Może przejawiać się u blisko dziesięciu procent dzieci, które są wieku początkowym szkoły podstawowej. Nie wiadomo dokładnie, czy choroba po prostu pojawia się coraz częściej, czy statystyki zachorowań rosną, ponieważ coraz więcej o ADHD wiemy i coraz częściej się o tym mówi, a więc coraz więcej rodziców jest w stanie zaobserwować dane objawy u swojego dziecka.
Kiedyś, kiedy dziecko było nadpobudliwe, mówiło się o nim, że jest nieznośne i niegrzeczne. Dziś uzasadniamy niewłaściwe zachowanie dzieci, którego nie da się oduczyć tradycyjnymi metodami, chorobą zwaną ADHD. Choroba ta dotyka przede wszystkim chłopców. Nie jest to żadna ciężka choroba, a jej objawy możemy wychwycić u dziecka już w pierwszych latach życia. Dziecko ma problemy z koncentracją, szybko zmienia swoje zajęcia, to znaczy nie potrafi skupić się długo na jednej rzeczy.
ADHD to choroba, którą określa się jako zespół nadpobudliwości ruchowej. Jakie są objawy tej choroby u dziecka, czy można odróżnić ADHD od zwykłej nieznośności i niegrzeczności dziecka? Niestety z ADHD jest trochę podobnie jak z alkoholizmem. W przypadku osób, które piją, część z nas uważa, że robią to, bo chcą, a część wie, że po prostu nie mogą się powstrzymać przed piciem i potrzebują prawdziwego leczenia, aby z tego niewłaściwego nałogu się wyrwać. Z ADHD jest podobnie: część rodziców uważa, że ich dzieci są nieznośne i niegrzeczne, bo po prostu chcą takie być i nie chcą nas słuchać, a część widzi w takim zachowaniu po prostu chorobę, którą trzeba leczyć. U dzieci ADHD objawia się przede wszystkim brakiem koncentracji.
Dziecko nie potrafi długo usiedzieć w jednym miejscu, skoncentrowane na danym zadaniu, ponieważ natychmiast zaczyna się nudzić. Szybko zmienia swoje aktywności ruchowe: na przykład przez kilka minut siedzi grzecznie na podłodze i jeździ samochodzikiem po dywanie, a za moment zrywa się i zajmuje się już czymś zupełnie innym. Dziecko nie umie skoncentrować się na jednej czynności, nie tylko na takiej zadanej mu przez rodziców czy przez opiekuna w przedszkolu, ale i takiej, którą samo sobie wybrało. Nawet na rzeczach, które sprawiają mu radość i przyjemność, nie jest w stanie skupić się wystarczająco.
Dodatkowo dziecko często jest nadpobudliwe ruchowo, a więc charakteryzuje się to tym, że dziecko nie potrafi kontrolować niektórych swoich odruchów, na przykład ciągłego wstawania i siadania, biegania w tę i z powrotem. Jeśli widzisz u swojego dziecka takie objawy, możesz skonsultować się ze specjalistą: psychologiem. On udzieli Ci wszelkich wskazówek na temat tego, jak postępować.
Zobacz też
Pokój dziecka – jak urządzić